KARAYEMİŞ UŞAĞI

KARAYEMİŞ UŞAĞI

Kazım Koyuncu’ya

O güneşti, o aydı

Dünyaya sevgi yaydı

Koyverdi gitti bizi

Şarkılar yarım kaldı

Hopa’dan geliyidi

O Pançol’dan aşaği

Kalpleri fetheyledi

Karayemiş uşaği

Pançol’un alti dere

Akar gider boş yere

Şair ceketli çocuk

Taht kurdu gönüllere

Dağıtsam çaylık, arsa

Köyümde neyim varsa

Neyleyim dünya malı

Koyuncu olmayınca

Rengi demden değilmiş

Kan düştü çayımıza

Yetim kaldık, öksüz kaldık

Ağıt düştü payımıza

Habu bozuk düzene

Olmiyalım oyuncu

Bize yol, rehber, ışık

“Dina” Kazım Koyuncu

Bulutların üstünde

Onla buluşacağız

Nerden sözü kestiysek

Ordan başlıyacağız

 Not: Gecenin bir yarısı. Uyku tutmuyor. Bir varoluş, bir ümit edişin hikayesi gözlerimde ve kalemimden bu sözler dökülüyor.